Dźwięki Skrzypiec - Nigar&Ibrahim

Dzisiaj wpadam tu z miniaturką ff z mojego ulubionego serialu.Tego tu jeszcze nie było. Wspaniałe Stulecie <3 Znajdą się tu jacyś fani? 

Dla tych, co oglądają, informacja: akcja dzieje się jeszcze nim Nigar i Ibrahim się zeszli. I proszę o wyrozumiałość, to moja pierwsza miniaturka z tego serialu....

Nie przedłużam, czytajcie! :D

Dźwięki Skrzypiec.

Nigar Kalfa przemierzała spokojnie przez pałacowe korytarze. Nastał już dość późny wieczór, a kobieta tak w zasadzie skończyła już swą pracę na dziś. Mijała jedną z komnat, gdy usłyszała radosny śmiech sułtanki Hatice, której to służyła w tym pałacu. Znalazła się właśnie obok sypialni siostry sułtana Sulejmana i jej męża – Ibrahima Pashy. 

Kobieta zatrzymała się. Po paru sekundach z za zamkniętych drzwi rozległa się muzyka. Piękna muzyka. To Ibrahim Pasha grał na skrzypcach dla sułtanki Hatice. Wielu wiedziało, że wielki wezyr jest utalentowanym muzykiem, jednak nie każdy miał okazję go posłuchać. A Ibrahim Pasha grał tak pięknie…

Nigar Kalfa zdawała sobie sprawę z tego, że Ibrahim grał teraz jedynie dla sułtanki Hatice. Jednak mimo tej świadomości służąca totalnie odpłynęła, pogrążając się świecie nierealnych marzeń.

Nigar miała wrażenie, że Ibrahim gra specjalnie dla niej… Lubiła słuchać dźwięków, które wypływają spod skrzypiec Ibrahima. Kobieta wyobraziła sobie, że to właśnie ona siedzi teraz z nim w komnacie. Spogląda na niego. A on wydobywa coraz to nowe dźwięki ze starych skrzypiec. Gra tylko dla niej, Nigar. Muzyka nagle cichnie, odkłada skrzypce i patrzy na nią spojrzeniem pełnym uczuć. A ona obdarza go uśmiechem. Potem on wstaje, podchodzi do niej i tak po prostu ja całuje…

– Ibrahim Pasha ma wyjątkowy talent – rozlega się głos za nią. Nigar błyskawicznie odwróciła się za siebie. To był głos jednej ze służących, która także pracowała w pałacu Pashy i sułtanki.

– Tak, wyjątkowy – powiedziała cicho, powracając z krainy marzeń, jednak nadal z za drzwi słychać było piękne dźwięki skrzypiec.

– Zawsze gdy nadarzy się odpowiednia okazja słucham jak Pasha gra – powiedziała dziewczyna. – Nasza sułtanka jest ogromną szczęściarą – rzekła wesoło służąca.

– Masz rację – potwierdziła Nigar i uśmiechnęła się. – Późno już, powinnyśmy się położyć – dodała po chwili kobieta.

– Tak, oczywiście – zgodziła się służąca. – Dobranoc – rzekła dygając i oddaliła się w swoją stronę.

Nigar Kalfa znów została sama. W tym samym momencie ucichły także i skrzypce. Ostatni raz spojrzała na drzwi prowadzące do komnaty sułtanki i wielkiego wezyra, a potem i ona udała się do siebie.

Na miejsce dotarła bardzo szybko, w końcu to niedaleko. Gdy tylko zamknęła drzwi swojej komnaty, oparła się o nie, a z jej oczu mimowolnie popłynęły łzy. Nigar cierpiała już od wielu miesięcy. Codziennie musiała patrzeć na mężczyznę, którego kocha, w objęciach innej kobiety. Każdego dnia próbowała stłumić swe uczucia, jednak nie potrafiła. Za każdym razem, gdy widziała sułtankę Hatice i Ibrahima Pashę razem, czuła jakby w jej serce ktoś wbijał mnóstwo szpilek, a ona nie potrafiła nad tym zapanować.

Całymi dniami myślała o swym ukochanym i śniła o nim każdej nocy, jednak wiedziała, że to tylko jej nierealne marzenia. Doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że Pasha jest szczęśliwy z siostrą sułtana, a nią samą pogardza. Prawda była taka, że Nigar Kalfa była dla niego nikim. Kobieta o tym doskonale wiedziała i dlatego cierpiała jeszcze bardziej.

Oto dwie z Nigar i Ibrahimem.  Były publikowane na WOGu!

Jest i Nigar i Ibrahim... Czego chcieć więcej? No, a co powiecie o miniaturce? Podobała się, a może nie? Piszcie w komentarzach ;) Choć jest trochę krótka, w wordzie wydawała sie dłuższa...Myślę jeszcze o miniaturce o Aybige i... (niespodzianka!), także cóż... Chyba tyle na dzisiaj.

Pozdrawiam!